لحظاتِ کسالت بار، اما چه سریع
از دروازه ی عمر میگذرند!
ما مانده ایم و این شناسه ی بی نامه!
نشانی زندگی همین حوالی است.
اما پل گذرگاه را سنگ انداخته اند..
به شمارش برگهای یک درخت، چشم به راه لبخندی
از روزگار
راه درازی را آمده ایم.برنمی گردیم!
"مژگان"
..و عشق به اندازه ی پرهای صداقت آبی ست. ...برچسب : نویسنده : fmozhgansoleimanie بازدید : 46